Bij mocniej, koteczku! - ta motywacja przeszła do historii sportu

Zasadę dołączania do sztabu szkoleniowego psychologa w sporcie stosuje się dopiero od kilkunastu lat. Wcześniej ta specjalność nie była doceniana pod kątem wpływu na uzyskiwane wyniki. Rezultaty sportowców to była „od zawsze” sprawa wyłącznie ich talentu i pracy oraz umiejętnego prowadzenia przez trenera, jednocześnie pełniącego funkcję motywatora.

Pierwszych obserwacji, dotyczących wpływu różnych okoliczności na psychikę sportowców, dokonano w Stanach Zjednoczonych już ponad sto lat temu, kiedy sport zaczynał się upowszechniać.

Zaobserwowano m.in. związek szybszej jazdy ówczesnych cyklistów podczas rywalizacji z innymi zawodnikami oraz w sytuacji, kiedy byli obserwowani przez większe rzesze kibiców. Także w USA w okresie międzywojennym psychologia sportu była traktowana już jako odrębna dziedzina nauki.

Musiało jednak minąć jeszcze kilkadziesiąt lat, nim sportowcy zaczęli powszechnie korzystać z usług specjalistów psychologów. Trenerzy - doskonali intuicyjni psycholodzy i świetni motywatorzy - w coraz szybciej rozwijającej się rywalizacji sportowej przestali już wystarczać.