Zwrócenie się o pomoc finansową na płacenie czynszu to żaden wstyd. Warto o tym pamiętać. Dodatek nie jest wypłacany do rąk wnioskodawcy, ale przelewany na konto zarządcy domu
Czynsz rośnie, a w twoim portfelu nie przybywa pieniędzy? Niestety, wielu z nas tego doświadcza. Bieżące regulowanie płatności sprawia szczególny problem emerytom i rencistom, bo ich świadczenia bywają naprawdę groszowe. Warto więc pamiętać, że osoba, która ma problem z regularnym wywiązywaniem się ze zobowiązań finansowych wobec zarządcy domu, w którym mieszka, może ubiegać się o przyznanie dodatku mieszkaniowego.
Zwróć się o pomoc do gminy
Dodatek mieszkaniowy to pomoc finansowa przyznawana przez gminy (w praktyce zwykle przez ośrodki pomocy społecznej) osobom, które są w trudnej sytuacji materialnej.
Dodatek pokrywa część ich wydatków na utrzymanie mieszkania lub domu. Podstawę prawną przyznawania dodatków to ustawa z 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (Dziennik Ustaw z 2017 roku, poz. 180). Zgodnie z nią, z dodatku można skorzystać, jeśli łącznie(!) zostaną spełnione trzy warunki.
Poniżej wyjaśniamy szczegółowo, jakie warunki trzeba spełnić, aby otrzymać dodatek mieszkaniowy.
Warunek pierwszy: niski dochód
Dopuszczalna wysokość dochodu zależy od tego, czy mieszkanie lub dom zamieszkuje osoba samotna, czy też gospodarstwo jest wieloosobowe.
W przypadku osób samotnych zasadą jest to, że dochód nie powinien przekraczać 175 proc. najniższej emerytury. Dla gospodarstw domowych prowadzonych przez co najmniej dwie osoby próg jest równy 125 proc. najniższej emerytury na każdego z domowników.
Obecnie najniższa emerytura ma wysokość 1.000 zł. Oznacza to, że w przypadku osób samotnych, chcących ubiegać się o dodatek, dopuszczalny średni miesięczny dochód wynosi 1.750,00 zł, zaś w przypadku rodzin - 1.250,00 zł brutto na każdego domownika.
UWAGA!
Brany jest tu pod uwagę średni miesięczny dochód z ostatnich trzech miesięcy sprzed złożenia wniosku o dodatek mieszkaniowy.
PRZYKŁAD
Anna i Tadeusz są małżeństwem emerytów. Ona ma emeryturę w wysokości 1.000 zł brutto, on - 1.220 zł brutto. Ich dochód brutto wynosi więc 1.110 zł brutto na osobę. Jednak w styczniu Tadeusz, chcąc wesprzeć domowy budżet, podjął się wykonania pracy zleconej. Zarobił w sumie 4.000 zł. Gdyby małżonkowie złożyli wniosek o przyznanie dodatku w marcu bądź kwietniu, ich średni dochód przekroczyłby dopuszczalny próg i wsparcia finansowego od gminy by nie otrzymali. Jeśli jednak zaczekają ze złożeniem wniosku do maja, styczniowy dochód nie będzie już brany pod uwagę.
Przy ustalaniu wysokości dochodów nie uwzględnia się niektórych rodzajów dochodu. Dochody, które nie są tu uwzględniane, to przede wszystkim:
- świadczenia pomocy materialnej dla uczniów,
- jednorazowe zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka,
- dodatki z tytułu urodzenia dziecka,
- pomoc w zakresie tak zwanego dożywiania,
- zasiłki pielęgnacyjne,
- zasiłki okresowe z pomocy społecznej,
- jednorazowe świadczenia pieniężne i świadczenia w naturze z pomocy społecznej,
- dodatki mieszkaniowe.
Przy ustalaniu, czy wysokość dochodu pozwala na skorzystanie z dodatku mieszkaniowego, od dochodów odlicza się składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe oraz koszty uzyskania przychodu.
Ważny wyjątek
Wyjątkowo dodatek mieszkaniowy może też zostać przyznany osobie, której dochody przekraczają limit - jeśli przekroczenie nie jest wyższe od dodatku, który może zostać przyznany. W opisanej sytuacji dodatek zostanie zmniejszony o kwotę, o którą dochód przekracza podstawowy limit.
Warunek drugi: tytuł prawny do lokalu
O dodatek może starać się tylko ta osoba, która ma tytuł prawny do zajmowanego mieszkania lub domu. Tytuł ten mają przede wszystkim:
- najemcy lub podnajemcy mieszkania,
- członkowie spółdzielni mieszkaniowej, którzy mają spółdzielcze prawo do lokalu,
- właściciele mieszkań,
- właściciele budynków, jeśli zajmują mieszkania w tych budynkach.
Ważny wyjątek
Dopuszczalne jest również przyznanie dodatku osobie, która zajmuje mieszkanie bez tytułu prawnego, ale jest w trakcie oczekiwania na przysługujący jej lokal zamienny lub socjalny.
Warunek trzeci: odpowiednia powierzchnia
Dodatek mieszkaniowy może zostać przyznany tylko tym, których lokal nie przekracza tzw. powierzchni normatywnej. Wynosi ona:
- 35 mkw. dla jednej osoby,
- 40 mkw. dla dwóch osób,
- 45 mkw. dla trzech osób,
- 55 mkw. dla czterech osób,
- 65 mkw. dla pięciu osób,
- 70 mkw. dla sześciu osób,
- plus 5 mkw. dla każdej następnej osoby.
Ważny wyjątek
Podobnie jak w przypadku warunku związanego z dochodem wyjątkowo dopuszczalne jest przekroczenie powierzchni normatywnej.
Maksymalne dopuszczalne przekroczenie to 30 proc. Jeśli jednak pokoje i kuchnia nie zajmują więcej niż 60 proc. całej powierzchni użytkowej mieszkania, dopuszczalne jest przekroczenie o 50 proc.
W sytuacji, gdy wśród domowników jest osoba niepełnosprawna - poruszająca się na wózku inwalidzkim lub taka, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju - powierzchnia normatywna jest zwiększana o 15 mkw.