6 kwietnia 1945 roku Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego powołało do życia Centralne Obozy Pracy w Warszawie, Poniatowie, Krzesimowie, Potulicach i Jaworznie. Więziono i torturowano w nich między innymi osoby oskarżane o działalność antykomunistyczną.
Utworzone 1 stycznia 1945 r. Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego realizowało politykę komunistycznych represji i zastraszania społeczeństwa polskiego. Wzorowane na sowieckim resorcie obejmowało: pion bezpieczeństwa, będący odpowiednikiem policji politycznej (włącznie z wywiadem zagranicznym), więziennictwo, obozy, wojska wewnętrzne, czyli Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Później resortowi przyporządkowano jeszcze paramilitarną Ochotniczą Rezerwę Milicji Obywatelskiej, Wojska Ochrony Pogranicza oraz Straż Przemysłową. Ministerstwo posiadało struktury terytorialne (wojewódzkie i powiatowe), a także podległą mu Milicję Obywatelską. W odróżnieniu od modelu sowieckiego, resort ten nigdy nie posiadał prawa do wydawania wyroków w trybie administracyjnym.
Centralne Obozy Pracy były wzorowane na sowieckim systemie Gułag. Więzieni w nich byli folksdojcze, kolaboranci nazistowskich Niemiec, żołnierze Wehrmachtu, jak i członkowie Armii Krajowej, Narodowych Sił Zbrojnych i innych organizacji niepodległościowych.
Szerzej na temat Centralnych Obozów Pracy w Polsce:
Obóz w Potulicach