Dominika Kasieczko lubi chodzić pod prąd

Jest pierwszą kobietą reprezentującą Polskę, która wystartuje w morderczym biegu przez Alpy. Przed nią i jej drużyną 1100 km, które pokona biegnąc, wspinając się i lecąc na paralotni. Dominika Kasieczko z Zakopanego 16 czerwca staje na starcie rajdu Red Bull X-Alps. W grupie 32 pilotów tylko dwie kobiety, obie z Polski, choć jedna reprezentuje Nową Zelandię. Co dwa dni odpada osoba, która jest na końcu stawki.

Płaczesz czasami?

Tak, najczęściej z bezsilności i smutku, choć nie ukrywam, że wzruszam się także do łez w pięknych momentach. Nie wstydzę się tego, nie uważam, że to oznaka słabości.

To sportowe czy osobiste wzruszenia?

Czy można je rozdzielić? Uważam, że w moim życiu jest to spójne i zharmonizowane. Dlatego, kiedy wygrywam i płaczę z radości to jest to emocja, która jest tożsama ze mną, z Dominiką Kasieczko. A kiedy przegrywam… No, to czasami leją się wiadra łez wściekłości. Na siebie, na to, że nie wykorzystałam szansy, że nieudolnie coś rozwiązałam.

Nie jesteś zbyt surowa?

Może. Ale gdy popełnię głupi błąd, który zmusi mnie do przedwczesnego lądowania, albo sprawi, że w łeb bierze cała pieczołowicie przygotowana strategia, nie potrafię się powstrzymać. I wtedy potrafię się zrugać.

Potrafisz sobie przebaczyć?

Dziś już tak, uczę się tego. Generalnie my, Polacy, mamy problem z tym, by sobie przebaczyć, nie tylko w sporcie, ale i w życiu. A to niesie frustracje i paraliżuje, czasami wręcz uniemożliwia jakieś działanie. Sport nauczył mnie, żeby nie oglądać się do tyłu, za siebie, rozpamiętywać. Owszem, trzeba wyciągać wnioski na przyszłość, ale trzeba mieć świadomość, że nie jesteśmy w stanie już nic w tym, co się odbyło, zmienić. Możemy działać tu i teraz, i to jest moja strategia. Pełna koncentracja na momencie, w którym jestem.