Gorlice. 125 dzieci wychowuje się w gorlickich rodzinach zastępczych. Dają miłość

Rodzina zastępcza to taki azyl dla tych dzieci, które zwyczajnie nie miały szczęśliwego, normalnego domu. Z różnych powodów, całkowicie niezależnych od nich. Tam uczą się, że trudna przeszłość wcale nie musi być scenariuszem na przyszłość, a czasem zupełnie obcy ludzie, mogą bezinteresownie okazać im serce.

W powiecie działa 72 rodziny zastępcze. Mają pod opieką ponad setkę dzieci. W różnym wieku, ale czasem ich bagaż doświadczeń jest tak wielki, że dorosły nie byłby w stanie go unieść. Nie są rzadkie sytuacje, gdy dziecko trafia do zastępczych rodziców w niemowlęctwie, a opuszcza ją, jako dorosły dojrzały człowiek. Ich dalsze losy też bywają różne. Są tacy, którzy zakładają firmy, inni wyjeżdżają do pracy za granicą albo idą na studia i robią doktoraty, karierę naukową.

- Gdy weźmiemy pod uwagę trudne doświadczenia wyniesione z domu rodzinnego, największym sukcesem jest założenie przez nich własnej rodziny i posiadanie dzieci - mówi z przekonaniem Romana Gajdek, dyrektorka Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Gorlicach.

Satysfakcja przychodzi z czasem. Trzeba cierpliwości

Rodzina to nie tylko wyidealizowany pogląd, schemat, czy pospolity wzór postępowania wśród związanych ze sobą osób, ale też gama zamkniętych uczuć, które tworzą ponadczasową więź - opisuje Beata Solarz, dzisiaj mieszkanka Kunkowej.

Gdy wraz z mężem przeprowadzili się z Krakowa w Gorlickie, zaczęli myśleć jak wypełnić czas. Pani Beata nie wytrzymywała nadmiaru ciszy i spokoju.