Izabela Kuna: Kocha swój zawód, ale niezbyt go szanuje

Jest jedną z najbardziej charakterystycznych aktorek w Polsce. Nie można jej nazwać klasyczną pięknością - i to właśnie ta niekonwencjonalna uroda wraz z wielkim talentem i silną osobowością sprawiają, że jej aktorstwo zwraca uwagę. Teraz oglądamy ją w serialu „Krew z krwi”, a niebawem zobaczymy w następnym - „Lepsza połowa”.

- Kocham swój zawód, ale niespecjalnie go szanuję i nie wiem, dlaczego tak się dzieje. Nigdy nie spełniałam żadnej misji. Porównajmy aktorstwo do zawodu lekarza. Nie sądzę, żebym kiedykolwiek uratowała komukolwiek życie. Powtarzam - to piękna profesja, natomiast uważam, że zwyczajna, coraz bardziej zwyczajna - mówi aktorka w jednym z wywiadów.

Pochodzi z Tomaszowa Mazowieckiego - i mieszkała naprzeciw fabryki włókniarskiej Mazowia, w której pracował jej ojciec. To właśnie z nim trzymała największą sztamę w dzieciństwie. Mama była nauczycielką - i prawie cały czas poświęcała swym uczniom. Dla córki była wymagająca i surowa. Dlatego po szkole mała Iza przychodziła do ojca do pracy - i potem razem spędzali całe popołudnia.

- Rozpieszczał mnie niemiłosiernie. Wyręczał we wszystkim. Bez przerwy parzył herbatę, przynosił do pokoju kanapki, jak trzeba było na szybko coś wyprasować, prasował. Jego teoria była taka - gdy mama krzyczała: „Miała przecież posprzątać pokój”, brał odkurzacz i mówił: „Ona się jeszcze w życiu narobi” - opowiada aktorka w serwisie Weranda.

W domu rodzinnym Izy zawsze było dużo gości. Niemal co weekend schodzili się tam różni kuzyni i znajomi, aby pogadać o tym, co dzieje się w mieście. Mała dziewczynka lubiła przychodzić wtedy na kolana do ojca - i z wypiekami na twarzy słuchała lokalnych plotek z Tomaszowa.