Jak nakarmić serce. Ojciec Edward Konkol opowiada o świętach

Jeśli mam kogoś poprosić o pomoc, to nie pójdę do człowieka, który od dwóch lat siedzi w mieszkaniu, ma czas, obowiązków nie ma. Pójdę do tego, który od godziny siódmej rano do 20 zasuwa, coś robi. Ale gdy mówię: słuchaj, godziny twego życia potrzebuję, on odpowiada: ok, o 20 u ciebie jestem. Oni są żywi. A tamci są już martwi, choć krew jeszcze w ich żyłach płynie - mówi ojciec Edward Konkol, szef Stowarzyszenia Droga.

Po co człowiekowi drugi człowiek?

O! Co za pytanie! Po co nam drugi człowiek na tej Bożej ziemi? Jesteśmy istotami stadnymi. My wręcz potrzebujemy do życia innych ludzi. Drugi człowiek jest dla nas wielostronnie pewnym darem. Tylko ważne jest, aby spotkać drugiego człowieka naprawdę - nie tylko go minąć w tłumie, nie tylko go zobaczyć, nie tylko z nim kawę wypić. Ważne, by kogoś ujrzeć - nie zewnętrznie, ale wewnętrznie. A owe głębsze spojrzenie na człowieka budzi w nas zachwyt. Ale ten zachwyt to nie jest rzecz prosta. Niektórzy noszą siebie na dłoni, zewnętrznie. Mówimy wtedy: fantastyczny człowiek. Niesamowity człowiek w swoim byciu, wyrażaniu się, w relacjach, jakie tworzy... Ale są też ludzie szalenie zamknięci. Pod wieloma maskami. Odgrywają jakąś rolę: profesora, ministra, Bóg jeden wie, kogo jeszcze... Grają swoją rolę, a tak naprawdę w ogóle ich nie widzimy, nie spotykamy. Wzrok musi być szalenie przenikliwy, ażeby owego człowieka zobaczyć, a nie tylko funkcje, jakie pełni. A jak to się uda - to wtedy i nim się zachwycimy. Ale to jest wymagające, by się przebić przez te wszystkie bazy.