Kazimierz I opolski - tajemniczy założyciel Opola
Henryk Welc, historyk z Komorzna, napisał książkę o Kazimierzu I opolskim, wizjonerze z dynastii Piastów.
Dlaczego książkę o założycielu stolicy naszego regionu, wydaną z okazji 800-lecia Opola, napisał mieszkaniec Komorzna?
- 11 lat temu napisałem pracę magisterską o Kazimierzu I opolskim i dostałem teraz od prof. Anny Pobóg-Lenartowicz propozycję napisania książki - mówi Henryk Welc.
Kazimierz I opolski jest założycielem Opola, ale wiadomo o nim bardzo mało.
- Jest postacią niemal anonimową. Wiadomo tylko, że był jedynym synem Mieszka Laskonogiego, założył Opole i że poślubił piękną bułgarską księżniczkę Violę - mówi Henryk Welc. - Wystarczy wspomnieć, że zachowało się zaledwie 13 źródłowych dokumentów historycznych o Kazimierzu.
Zachowała się m.in. pieczęć którą Henryk Welc komputerowo zrekonstruował, pokolorował i zrobił z niej logo obchodów 800-lecia Opola.
Na pieczęci jest postać księcia na koniu oraz łaciński napis „Sigillum Kasimiri ducis filli Mesconi” (Pieczęć Kazimierza, syna księcia Mieszka).
- Kazimierz był nietuzinkową postacią, wizjonerem, w którego głowie narodził się pomysł zbudowania nowego miasta - mówi autor książki „Kazimierz I opolski i jego czasy”.- Rozpoczął akcję kolonizacyjną, ściągał na ziemię opolską osadników.
W jaki sposób drobny książę dzielnicowy ze Śląska poznał bułgarską księżniczkę?
- Prawdopodobnie została mu przedstawiona w Tyrnowie, stolicy Cesarstwa Bułgarskiego, kiedy Kazimierz wracał z wyprawy krzyżowej w 1217 r. u boku króla węgierskiego Andrzeja II - mówi Henryk Welc.
Ślub odbył się w 1220 roku prawdopodobnie w nowo zbudowanym kościele pw. Świętego Krzyża w Opolu (czyli w dzisiejszej katedrze). Kazimierz miał 40 lat, a Viola 15 lat. Taka różnica wieku małżonków w średniowieczu nikogo nie dziwiła.
W sygnowanych książęcą pieczęcią dokumentach Kazimierz podpisywał się jako „dux de Opol” (książę opolski).
Pod koniec życia używał tytułu „dux opoliensis” (książę opolski), żeby podkreślić cały obszar swojego panowania. Księstwo opolsko-raciborskie sięgało od Głogówka do Olesna i od Cieszyna do Oświęcimia.
Lokalizacja Opola nie była przypadkowa. Kazimierz złożył miasto w miejscu, gdzie od X wieku istniał gród Ostrówek.
Zbudował duży zamek - decyzja o budowie zapadła w 1228 r, ale budowa trwała co najmniej do 1260 r.
Opole stało się znaczącym ośrodkiem władzy książęcej (siedzibą wojewody - palatyna), a także władzy kościelnej (siedzibą archidiakonatu).
Oprócz stolicy księstwa Kazimierz opolski zasiedlał też cały region - tak powstały liczne wioski Ligoty, które kolonizatorzy zakładali na gołej ziemi w zamian za zwolnienie z podatków.