Książę pobożny i wstrzemięźliwy

7 GRUDNIA 1279. W Krakowie umiera Bolesław Wstydliwy. Nie należał do wybitnych władców. Ale Kraków zawdzięcza mu lokację, a książęcy skarb dochody z kopalni soli.

Życie księcia było odbiciem stosunków panujących pomiędzy książętami piastowskimi w XIII w. Na porządku dziennym były tam zdrady, morderstwa, uwięzienia i brutalna przemoc. Połączeni rodzinnymi więzami książęta nie wahali się przed niczym, by powiększyć swoje włości i umocnić swoją władzę. Intrygi, spiski, zbrojne starcia i pozbawienia wolności nie ominęły i Bolesława.

Książę urodził się 21 czerwca 1226 r. w Starym Korczynie w świętokrzyskim. Był synem Leszka Białego i księżniczki ruskiej Grzymisławy. Jego ojciec został rok później zamordowany podczas zjazdu w Gąsawie, a krewni natychmiast rozpoczęli rywalizację w celu objęcia opieką małoletniego Bolesława i przynależnych mu ziem. Pretensje zgłosili Konrad Mazowiecki i Władysław Laskonogi z Wielkopolski. Możni małopolscy woleli Władysława niż porywczego i nieobliczalnego Konrada. Niestety Laskonogi prowadził właśnie wojnę z Władysławem Odonicem (wnukiem Mieszka Starego) i nie mógł bronić swoich interesów w Krakowie.

Piastowska gra o tron

Skorzystał z tego Konrad Mazowiecki, który podjął próbę zbrojnego opanowania Krakowa. Nie zakończyła się ona powodzeniem. Książę musiał się wycofać, być może ze względu na pruski najazd, który nawiedził właśnie Mazowsze. Korzystając z tego małopolskie rycerstwo na zjeździe w Cieni obwołało Laskonogiego panem Krakowa. W zamian za to książę zobowiązał się adoptować małego Bolesława i uczynić go swoim spadkobiercą w Wielkopolsce i Małopolsce.