Kto może wyjechać z ZUS-em na bezpłatną kurację

Patrycja Wacławska

Z rehabilitacji leczniczej mogą skorzystać osoby zagrożone długotrwałą niezdolnością do pracy. Rehabilitacja lecznicza w ośrodku rehabilitacyjnym trwa 24 dni, ale może zostać wydłużona lub skrócona

Zakład Ubezpieczeń Społecznych od 1996 roku realizuje program rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej. Co roku kilkadziesiąt tysięcy osób korzysta z bezpłatnej rehabilitacji w ramach tego programu. Rehabilitacja może mieć formę ambulatoryjną albo stacjonarną. W przypadku tej drugiej, kuracjusz może spędzić ponad trzy tygodnie w sanatorium.

Na rehabilitację kierowane są osoby zagrożone długotrwałą niezdolnością do pracy, ale rokujące odzyskanie tej zdolności po przeprowadzeniu rehabilitacji. Celem kuracji jest poprawienie stanu zdrowia tych osób i przywrócenie im zdolności do podjęcia pracy. ZUS wydaje pieniądze na rehabilitację, by - w założeniu - zaoszczędzić na wypłacie rent. Nie oznacza to jednak, że osoba wysłana na rehabilitację nie ma szansy na otrzymanie renty chorobowej. Orzecznik oceniający stan zdrowia osoby wnioskującej o rentę będzie bowiem oceniał jej stan zdrowia w aspekcie możliwości kontynuowania pracy. Sam fakt, że korzystała ona z turnusu rehabilitacyjnego, nie będzie miał wpływu na wydanie orzeczenia o niezdolności do pracy lub też odmowę wydania takiego orzeczenia.

Koszt pobytu, który pokrywa ZUS, obejmuje całodobową opiekę medyczną, zabiegi lecznicze, zakwaterowanie i wyżywienie. Zakład ubezpieczeń refunduje także koszt podróży do ośrodka rehabilitacyjnego z miejsca zamieszkania i z powrotem do wysokości ceny biletu na najtańszy środek komunikacji publicznej.

Program rehabilitacji skierowany jest do osób ubezpieczonych:

• zagrożonych całkowitą lub częściową niezdolnością do pracy
• uprawnionych do zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego po ustaniu podstawy do ubezpieczenia chorobowego albo wypadkowego,
• pobierających rentę okresową z tytułu niezdolności do pracy, które rokują jednocześnie odzyskanie zdolności do pracy po przeprowadzeniu rehabilitacji.

Rehabilitacja lecznicza prowadzona jest kompleksowo. Jej program jest ukierunkowany zarówno na leczenie schorzenia, które było przyczyną skierowania na rehabilitację, jak i schorzeń współistniejących. Obecnie w systemie stacjonarnym na rehabilitację kierowane są osoby ze schorzeniami: narządu ruchu, układu krążenia, układu oddechowego, psychosomatycznymi, onkologicznymi po operacjach gruczołu piersiowego i narządu głosu. W systemie ambulatoryjnym rehabilitowane są zaś osoby ze schorzeniami narządu ruchu i układu krążenia. Te ostatnie schorzenia rehabilitowane są ambulatoryjnie, m.in. z wykorzystaniem telemedycznego monitorowania.

Zasady wyjazdu na bezpłatną rehabilitację leczniczą z ZUS-em

Jeśli lekarz orzecznik ZUS potwierdzi w stosownym orzeczeniu, że istnieje potrzeba rehabilitacji leczniczej, orzeczenie to będzie podstawą skierowania na rehabilitację. Lekarz orzecznik może z własnej inicjatywy wydać orzeczenie będące podstawą do skierowania na rehabilitację podczas orzekania w sprawie niezdolności do pracy do celów rentowych, przy okazji kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, a także podczas orzekania o okolicznościach uzasadniających przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego.

Orzeczenie takie może także zostać wydane przez orzecznika na wniosek lekarza prowadzącego leczenie danej osoby. Na stronie internetowej www.zus.pl można znaleźć przykładowy wniosek, ale jego wzór nie jest wiążący. Lekarz wystawiający wniosek powinien jednak pamiętać, by podać w nim: imię i nazwisko chorego, numer PESEL, adres zamieszkania wraz z numerem telefonu i rozpoznanie medyczne w języku polskim. Musi także zawrzeć we wniosku swoją opinię co do rokowania odzyskania zdolności chorego do wykonywania pracy po rehabilitacji.

Wniosek o przeprowadzenie rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej może wystawić każdy lekarz prowadzący leczenie. Wniosek składa się w dowolnej jednostce ZUS. Jeżeli lekarz orzecznik przychyli się do wniosku lekarza prowadzącego, chory otrzyma zawiadomienie o skierowaniu do ośrodka rehabilitacyjnego.

Kompleksowa rehabilitacja lecznicza prowadzona jest na podstawie indywidualnie ustalonego programu ukierunkowanego na leczenie schorzenia będącego przyczyną skierowania na rehabilitację oraz na schorzenia współistniejące.

Program uwzględnia różne formy rehabilitacji fizycznej: kinezyterapię indywidualną; kinezyterapię zbiorową; ćwiczenia w wodzie; zabiegi fizykoterapeutyczne z zakresu ciepłolecznictwa, krioterapii, hydroterapii, leczenia polem elektromagnetycznym wielkiej i niskiej częstotliwości, leczenia ultradźwiękami, laseroterapii, masażu klasycznego i wibracyjnego.

Uwzględnia także rehabilitację psychologiczną, w tym m.in.: psychoedukację; treningi relaksacyjne.

W ramach programu realizowanego przez ZUS odbywa się także edukacja zdrowotna ukierunkowana na przekazanie informacji w zakresie: nauki zasad prawidłowego żywienia; znajomości czynników ryzyka w chorobach cywilizacyjnych; podstawowej wiedzy o procesie chorobowym uwzględniającej profil schorzenia; znajomości czynników zagrożenia dla zdrowia w miejscu pracy; podstawowych informacji o prawach i obowiązkach pracodawcy oraz pracownika; udzielania instruktażu odnośnie kontynuacji rehabilitacji w warunkach domowych po zakończeniu turnusu rehabilitacyjnego.

Rehabilitacja lecznicza w ośrodku rehabilitacyjnym trwa 24 dni. Ordynator ośrodka rehabilitacyjnego za zgodą ZUS może jednak podjąć decyzję o jej przedłużeniu lub skróceniu. Zrobi to w razie: pozytywnego rokowania co do odzyskania zdolności do pracy w przedłużonym czasie trwania rehabilitacji; wcześniejszego przywrócenia zdolności do pracy; zaistnienia innych przyczyn leżących po stronie osoby skierowanej na rehabilitację.

Od 2010 r. ZUS realizuje program dla kobiet po mastektomii. Celem programu jest wspomaganie procesu dochodzenia do pełnej sprawności, a w efekcie umożliwienie kobietom powrotu do normalnego funkcjonowania w życiu zawodowym i społecznym.

Turnus trwa 24 dni. W jego trakcie pacjentki znajdują się pod opieką zespołu fachowców złożonego z lekarzy, fizjoterapeutów, psychologów i pielęgniarek. Rodzaj i liczba zabiegów są dostosowane do indywidualnych możliwości i potrzeb osoby skierowanej na rehabilitację.

W wyniku rehabilitacji następuje zwiększenie zakresu ruchów w stawach okolicy operowanej, poprawa krążenia krwi i przemieszczania płynów ustrojowych. Prawidłowo wykonywane ćwiczenia prowadzą do likwidacji objawów zastoinowych i obrzęków, poprawia się sprawność całej kończyny górnej po stronie operowanej oraz wzmacniają się mięśnie kręgosłupa, co umożliwia korekcję nieprawidłowej postawy. Masaż poprawia przepływ krwi i chłonki przyśpieszając wchłanianie obrzęków, poprawia utlenowienie i odżywienie tkanek oraz ułatwia usuwanie z organizmu produktów przemiany materii. Zabiegi fizykalne - dobrane rozważnie i zawsze indywidualnie dla każdej pacjentki - stanowią niezbędne uzupełnienie kinezyterapii.

Należy podkreślić szczególne znaczenie oddziaływania psychologicznego, które stanowi nieodzowny element rehabilitacji onkologicznej.

Za rok obniżka wieku emerytalnego. Prawo do zasiłku dla opiekunów. Powstaną kluby seniora. W krajach Unii wzbierafala 80-latków.

• Ustawa dotycząca obniżenia wieku emerytalnego do 65 lat dla mężczyzn i 60 lat dla kobiet zostanie uchwalona do końca tego roku - zapewniła w środę premier Beata Szydło. Ustawa ma zacząć obowiązywać od jesieni 2017 roku.
  
  Premier poinformowała, że pod koniec tego roku prezes ZUS Gertruda Uścińska przedstawi pełny przegląd systemu emerytalnego. „I wtedy siądziemy do dyskusji i zaprosimy do dyskusji na temat koniecznych zmian, które trzeba wprowadzić” - zapowiedziała szefowa rządu.
  
• Sejm postanowił, że osoby, które utraciły prawo do świadczenia pielęgnacyjnego lub zasiłków opiekuńczych, pobieranych w związku ze sprawowaniem opieki nad osobą niepełnosprawną, zyskają po jej śmierci prawo do zasiłku dla bezrobotnych lub świadczenia przedemerytalnego.
  
  Aby uzyskać to prawo, opiekę należy sprawować co najmniej przez rok. Dodatkowym warunkiem otrzymania zasiłku lub świadczenia będzie ukończenie co najmniej 55 lat przez kobietę oraz 60 lat przez mężczyznę i legitymowanie się okresem uprawniającym do emerytury, wynoszącym co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.
  
  Nowelizacja ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz ustawy o świadczeniach przedemerytalnych ma wejść w życie 1 stycznia 2017 r.
  
• W 2017 r. nadejdą zmiany w programie Senior-WIGOR, który po przekształceniu będzie nazywał się „Senior +”. Proponowane zmiany dotyczą m.in. wprowadzenia nowej formy placówki - Klubu „Senior+” oraz kwot dofinansowań.
  
  Na utworzenie klubu Senior+ dofinansowanie wyniesie 150 tys. zł, a na jego wyposażenie 25 tys. zł. Wysokość środków z budżetu państwa na przebudowę lub remont pomieszczeń lub budynku nie może być wyższa niż 125 tys. zł. Dodatkowo jednorazowa kwota dotacji przeznaczona na wyposażenie Klubu „Senior+” nie może być wyższa niż 25 tys. zł.
  
  Jednorazowe wsparcie finansowe na utworzenie lub wyposażenie placówki zostanie zwiększone do maksymalnie 300 tys. zł w przypadku Dziennego Domu „Senior+”. Co ważne, wysokość środków z budżetu państwa przeznaczonych na przebudowę lub remont pomieszczeń albo budynku nie może być wyższa niż 250 tys. zł. Dodatkowo jednorazowa kwota dotacji przeznaczona na wyposażenie Dziennego Domu „Senior+” nie może być wyższa niż 80 tys. zł.
  
  Według szacunków Ministerstwa Rodziny i Pracy, liczba dziennych domów Senior+ wyniesie w 2020 roku ok. 323.
  
• W 2015 r. w krajach Unii Europejskiej żyło prawie 27 mln osób w wieku 80 lat i więcej. To o 7 mln więcej niż w 2005 roku. Oznacza to wzrost udziału osób w wieku powyżej 80 lat z 4 proc. w 2005 r. do 5,3 proc. w 2015 r. Kobiety stanowią około dwie trzecie osób starszych w UE.

Eurostat podaje, że w 2015 roku osoby co najmniej 80-letnie stanowiły w Polsce 4 proc. ogółu ludności. To ponad 1,5 mln osób, w tym 69,4 proc. stanowią kobiety. Z danych z 2014 roku wynika, że 28,1 proc. osób starszych w Polsce żyje samotnie. 5,4 proc. osób w przedziale wiekowym od 65 do 84 lat jest aktywnych zawodowo - średnia unijna wynosi 6,8 proc.
AG