Lasy nie są ranne. Są zabite!

Widok nadal jest niezwykły. Sterczące w niebo złamane w połowie wysokości kikuty drzew. Na brzegu lasu potężne drzewa, wyrwane razem z korzeniami. Domy, szopy i stodoły z uszkodzonymi narożnikami, wystającymi cegłami, bez dachów, okien albo przykryte tylko powiewającymi na wietrze plandekami. Obok nich połamane, powyginane słupy sieci energetycznej. To krajobraz po sierpniowej nawałnicy.

Takich miejsc w naszym regionie, w jego północno-zachodniej części jest wiele. Wystarczy udać się tzw. koszalinką w kierunku Sępólna Kraj., by naocznie przekonać się o skali zniszczeń w gminie Sośno. To krajobraz po wielkiej bitwie. Bitwie, jaką na kilka ledwie chwil wydał tym terenom wiatr o niespotykanej sile. O sile, jaka zdarza się raz na stulecie. Nic dziwnego, że takiej skali zniszczeń nigdy nie widzieli na oczy ani ci, którzy tu mieszkają, ani ci, którzy przybywają nieść pomoc.

- Lasy zostały dosłownie zabite. Nie ciężko ranne, jak to się zwykle określa. Zabite! - mówi dr hab. Ludwik Lipnicki, lichenolog, od lat badający przyrodę Borów Tucholskich.