Telefon z Antarktydy: „Katharsis II” płynie po rekord [WYWIAD]

Cel: okrążenie non-stop Antarktydy, najzimniejszego kontynentu Ziemi, jak najbliżej jego brzegów. Czas: około 100 dni. Wykonanie: polska ośmioosobowa załoga pod wodzą kapitana Mariusza Kopera. Drugi oficer: bydgoszczanka, HANNA LENIEC, która jeszcze na lądzie stoczyła walkę na śmierć i życie...

Wyruszyła Pani w ten rejs chyba trochę z przekory. Kilka dni przed planowaną wyprawą dowiedziała się Pani, że choruje na raka... I postawiła Pani na swoim - łączymy się z Panią na Antarktydzie...

Moi przyjaciele, członkowie załogi jachtu, powiedzieli, że beze mnie nie płyną, że poczekają, aż uporam się z chorobą, dlatego wypłynęliśmy rok później. Wiem, że dla załogi to nie była łatwa decyzja. Do opłynięcia Antarktydy przygotowywaliśmy się kilka lat. Samo planowanie logistyki i zebranie załogi zajęło 3 lata. Konsekwentnie podejmowaliśmy coraz większe wyzwania: w 2011 r. wypłynęliśmy w rejs „Katharsis II” wodami Antarktyki, przekroczyliśmy wtedy południowe koło polarne. Potem odbyliśmy jeszcze dwie wyprawy polarne na wody Arktyki i Antarktydy. W 2015 r. sporo o żegludze wśród gór i lodu nauczyła nas wyprawa na Morze Rossa. Kiedy powiedziałam przyjaciołom o chorobie, od razu postanowili, że na mnie poczekają. To było bardzo budujące i mobilizujące. Chociaż nie pamiętam, żebym miała na którymś etapie choroby taką myśl, by poddać się temu, co będzie, położyć się i czekać. Potraktowałam nowotwór jako trudność na drodze do realizacji celu. Trudność, którą muszę pokonać. Chłopcy z załogi zaczęli się zastanawiać: „Ok, poczekamy na ciebie, ale trzeba oficjalnie podać jakiś powód przesunięcia wyprawy”. „Jakiś powód? Chłopaki, jestem chora, to żaden wstyd, trzeba powiedzieć wprost” - odpowiedziałam.