Michał Skrzypczak – burmistrz Międzychodu, powstaniec i męczennik II wojny światowej

Michał Skrzypczak, długoletni burmistrz Międzychodu, z pewnością był wielkim obywatelem.

Urodził się 27 września 1888 r. w Golinie (powiat jarociński) jako najstarsze z dzieci w rodzinie robotnika rolnego Antoniego Skrzypczaka i Franciszki z domu Andrzejczak. Podczas nauki w szkole powszechnej w Golinie, jako kilkunastoletni chłopak, brał udział w strajku szkolnym. Naukę kontynuował w tzw. wyższej szkole dla chłopców. Uczęszczał do szkół handlowych we Wrocławiu i Gdańsku, gdzie kończył rozmaite kursy zawodowe. Podjął pracę w handlu w wielu miastach Regencji Poznańskiej, m.in. w Jarocinie, Grudziądzu i we Wronkach.

Jednocześnie działał w licznych organizacjach społecznych, kulturalnych i patriotycznych. Jako delegat Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” brał nielegalnie udział w zjeździe w Krakowie. Podczas pierwszej wojny światowej wcielony został do armii niemieckiej. Początkowo jako szeregowy żołnierz uczestniczył w walkach frontowych, następnie pełnił funkcję kancelisty w Kłajpedzie. W listopadzie 1918 r. nie powrócił z przepustki, podjął pracę subiekta w jednym ze sklepów we Wronkach. Zaangażował się w działania konspiracyjne jednego z dwóch tamtejszych ośrodków. W przeciwieństwie do dobrze zorganizowanego i przygotowanego do walki zbrojnej ogniska oporu skupionego wokół wronieckiego Gniazda TG „Sokół”, którym kierował Walenty Błażejewski, w chwili wybuchu powstania Michałowi Skrzypczakowi przyszło działać na trudniejszym terenie.

Został wybrany członkiem Rady Robotniczej i Żołnierskiej, w której spory odsetek stanowili Niemcy, w tym wielu pacyfistów. Dopiero po sprawnym pozbawieniu wpływów tych środowisk można było wykorzystać potencjał organizacyjny Rady. Ponieważ M. Skrzypczak znał doskonale język niemiecki i zawiłości pruskich przepisów administracyjnych, został skierowany do prowadzenia punktu werbunkowego. Na dworcu kolejowym we Wronkach nakłaniał powracających z frontów żołnierzy do wstępowania w szeregi powstańcze. Osobiście brał udział w szturmie i zdobyciu Więzienia Centralnego we Wronkach, a później został wysłany na pozycje obrony miasta, usytuowane wzdłuż linii kolejowej Miały-Krzyż. Następnie uczestniczył w organizowaniu oddziałów powstańczych również na terenie Szamotuł i Dusznik. Był członkiem Powiatowej Rady Ludowej.