Na starość biedy nie klepać, długo nie pracować - da się pogodzić?

Nie bardzo, ale lepiej mieć wróbla w garści - myślą ludzie i szybko odchodzą na emeryturę. Ciągle zmiany zaufania nie budują.

- Trzeba rozpocząć dyskusję o systemie emerytalnym - powiedziała niedawno Beata Szydło, już jako europosłanka.

Była wicepremier w rozmowie z „Wprost”, stwierdziła, że jest to zadanie dla PiS na następną kadencję. Nie wiadomo, czy zagadnienia do dyskusji ma przynieść kolejny przegląd systemu emerytalnego, czy PiS sam ustali ich listę. Na pewno jedną z ważnych kwestii jest wysokość emerytur i rosnąca liczba niskich i bardzo niskich świadczeń.

Zbiegiem okoliczności, w tym samym czasie pojawiły się coroczne zalecenia Komisji Europejskiej dla poszczególnych państw członkowskich. Dla Polski dotyczą one - m.in. właśnie emerytur, a dokładniej - ich wysokości. KE uznała za „niezwykle ważną” sprawę zapewnienie odpowiedniej wysokości przyszłych świadczeń i zapobieganie ubóstwu osób starszych. Na wysokość świadczeń poważnie wpłynie - i będzie to wpływ niekorzystny - obniżenie wieku emerytalnego.

O tym już się przekonujemy, porównując przeciętną wysokość emerytur wypłacanych przez ZUS przed październikiem 2017 i po, kiedy znowu można szybciej odejść na emeryturę. W szybkim tempie rośnie też liczba emerytur niższych od minimalnej gwarantowanej. Na koniec 2018 roku było ich 218,8 tys. W grudniu 2011 roku - 23,9 tys. To znaczy, że przez 7 lat liczba tych emerytur wzrosła 9-krotnie. Podwoił się też ich udział we wszystkich wypłacanych.

Problem nieco złagodziły emerytury Mama 4 plus, czyli dla matek, które wychowały co najmniej czworo dzieci. Uzupełniono im świadczenia do minimalnej gwarantowanej wysokości. Jest jednak raczej pewne, że stopniowo coraz mniej będzie matek z czwórką i więcej dzieci. Nie ma sygnałów, by 500 plus odwróciło ten trend.