Najbogatsi nie są najszczęśliwsi. Człowiek w poszukiwaniu szczęścia

Dr Rafał Abramciów, filozof, psychoterapeuta i psycholog z Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, opowiada o szczęściu.

Czym jest szczęście?

Proste pytanie, na które trudno odpowiedzieć. Podam przykład z historii filozofii: w czasach Aleksandra Wielkiego, jednego z największych przywódców świata starożytnego, żył Diogenes z Synopy- twórca filozofii cynickiej. Mieszkał w beczce. Aleksander Wielki, kiedy poznał filozofię Diogenesa, był nią zachwycony i postanowił go odwiedzić. Przyszedł więc do niego, do tej beczki, i zapytał : „Czego potrzeba ci do szczęścia Diogenesie? Dam ci wszystko, żebyś był szczęśliwy”. Diogenes odpowiedział mu: „Proszę się odsunąć Aleksandrze Wielki, bo zasłaniasz mi słońce. A tylko ono jest mi potrzebne do szczęścia”. Mamy tu więc dwie historyczne postaci i dwa odmienne sposoby postrzegania szczęścia. Czym ono było dla Aleksandra Wielkiego? Przede wszystkim ciągłym nasycaniem potrzeb. A dla Diogenesa - wyrzekaniem się ich. Jak pani myśli: który z nich był bliższy poczuciu szczęścia?

Może obaj?

Pomimo że od wieków zastanawiamy się, czym może być szczęście - do dzisiaj możemy je rozumieć na różne sposoby. Najogólniej rzecz ujmując, Aleksander Wielki i wielu innych ludzi rozumie szczęście jako dążenie do „upojenia” zmysłów, potrzeb, pragnień. Natomiast inni, jak Diogenes z Synopy, rozumie szczęście jako dążenie do „ukojenia”. Psychologia szczęścia bada między innymi to, kto w tym dążeniu „ma więcej racji”.