Nowa powieść bydgoskiego literata, Grzegorza Musiała to pierwsza część projektu pod nazwą „Tamara”

O Tamarze Łempickiej usłyszał pierwszy raz prawie pół wieku temu w Londynie. Fascynacja jej postacią i twórczością zaowocowała teraz powieścią „Ja, Tamara”.

To czysty zbieg okoliczności, że praktycznie jednocześnie na polskim rynku wydawniczym pojawiły się dwie książki poświęcone zapomnianej przez lata polskiej malarce, Tamarze Łempickiej. Jedną z nich jest powieść biograficzna autorstwa znanego bydgoskiego pisarza, Grzegorza Musiała, wydana przez bydgoski „Epigram” i dofinansowana przez Urząd Miasta w Bydgoszczy.

Prawie 800 stron licząca powieść prowadzi czytelnika w świat Rosji carskiej, Paryża lat międzywojennych i powojennego Meksyku widzianych oczami samej malarki, jako że opowieść napisana została w pierwszej osobie.

Zawsze czuła się Polką

- W połowie lat 70., będąc w Londynie i dorabiając „na zmywaku” obejrzałem wystawę malarstwa Tamary Łempickiej - mówi Grzegorz Musiał. - Jej twórczość zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Stała się dla mnie Giocondą międzywojnia. Był to zresztą czas renesansu jej sztuki na świecie, kiedy „odkrywano” tę zapomnianą nieco postać na nowo. Szczególnie było mi żal, że całkowicie zapomniana była w Polsce, a przecież z polskiej rodziny pochodziła i Polką się zawsze czuła. W PRL-u czyniono tak celowo, ponieważ Łempicka na bazie doświadczeń wyniesionych z Rosji stała się fanatyczną antykomunistką.

Pobyt w gościnie u Contrerasa zaowocował pomysłem na „Projekt Tamara”, dzięki któremu chciałem jej postać na powrót wprowadzić do polskiej kultury