On demon, ona wampirzyca: Stanisław Przybyszewski i Dagny Juel. Ten związek nie miał szans na przetrwanie

Takiej historii miłosnej nie wymyśliłby nawet twórca wenezuelskich telenowel. Samobójstwa, morderstwo, liczne zdrady i intrygi. Poznajcie niezwykłą parę: Stanisława Przybyszewskiego (uchodzącego za geniusza pisarza, ale też nikczemnika) i jego żonę Dagny (rudowłosą piękność, w której zakochiwał się każdy, kto ją ujrzał).

Stanisław Przybyszewski (1868-1927) miał zastępy wielbicieli, którzy kadzili mu, zwali „Mesjaszem literatury”, „Meteorem”, ba, deklarowali nawet, że chcieliby być cielakami, z których skóry zrobiono jego buty. Komplementy łechtały ego młodopolskiego pisarza, a co więcej, pociągały za sobą korzyści finansowe - niebieski ptak Przybyszewski z radością żył na koszt swoich fanów.

Byli jednak i tacy, którzy - oparłszy się jego demonicznemu urokowi - określali go mianem „człowieka- ścierki” i „kryminalisty”.

Biorąc pod uwagę, jaki los Przybyszewski zgotował swojej żonie - Norweżce Dagny Juel, wydaje się, że rację mieli właśnie ci drudzy.

Berlińska bohema

Tragiczna historia burzliwego romansu między „genialnym Polakiem” (miano nadane Przybyszewskiemu przez berlińską bohemę), a rudowłosą pięknością o ostrym jak brzytwa umyśle i posągowych kształtach rozpoczęła się w stolicy Cesarstwa Niemieckiego na początku lat 90. XIX wieku.

Dagny Juel (1867-1901) przyjechała tu, by studiować muzykę. Grająca na fortepianie dziewczyna kariery muzycznej wprawdzie nie zrobiła, stała się za to muzą berlińskiego światka artystycznego.