Piękne Jezioro Lubikowskie i sanktuarium w Rokitnie tuż, tuż
Jezioro Lubikowskie ma powierzchnię 314,7 ha, ma prawie tysiąc sto metrów długości i do dwustu pięćdziesięciu metrów szerokości. Jego maksymalna głębokość wynosi 36 m. Powierzchnia to nieco ponad 3 kmkw. Lubikowskie leży na pagórkowatym terenie Bruzdy Zbąszyńskiej, jest największym akwenem Pszczewskiego Parku To jezioro typu zaporowego, powstało wskutek zatamowania wód polodowcowych...
Jezioro leży w samym środku trójkąta, między Skwierzyną (14,8 km) i Międzyrzeczem (13,6 km) w Lubuskiem oraz Międzychodem (14 km) w Wielkopolsce. Dojedziemy tam gruntowym duktem ze wsi Lubikowo. Do wioski możemy się dostać również lokalnymi drogami od Rokitna, Przytocznej i z trasy krajowej nr 24. Można tam dotrzeć także od południowegowschodu ze Stołunia w gm. Pszczew. Jadąc z tej strony mijamy jeziora Stołuńskie i Czarne, które łączy z Lubikowskim kanał. Z wyjątkiem stosunkowo niskiego brzegu wschodniego, jezioro otaczają skarpy wyniesione do wysokości kilku metrów. Czyli mamy jakby klify.
Przyzwoita baza noclegowa
Nad jeziorem znajdziemy kilka ośrodków (m.in. znane w regionie folwarki Amalia i Helena) i leśnych pól namiotowych. Najładniejsze i najbezpieczniejsze miejsca do kąpieli i plażowania znajdują się w północnej części od strony Lubikowa. Dno na tym odcinku jest piaszczyste i łagodnie się obniża. Nawet przedszkolaki mogą się tutaj bezpiecznie pluskać. Pływające 50 m. od brzegu żółte boje są zakotwiczone na głębokości 1,6 m. W sezonie kąpielisko jest strzeżone. Znajduje się tu sklepik, bar i sanitariaty. Kilka lat temu kąpielisko zostało zrewitalizowane za ponad 1,5 mln zł. Powstały pomosty, przystań dla jachtów, oświetlenie.
ZOBACZ KONIECZNIE - SERWIS POLSKA TOSKANIA
Jezioro z odpływami
Wody jeziora płyną do dwóch rzek: Obry i Warty Główny dopływ do Jeziora Lubikowskiego niesie wody z sąsiedniego Jeziora Czarnego. Szerokość dopływu umożliwia swobodne poruszanie się pomiędzy akwenami. Drugi dopływ, uchodzący przy Lubikówku, to niewielki rów. Dość rzadko spotykaną ciekawostką są odpływy. Większy Lubikowo–Struga płynie na północ do rzeki Warty. Mały ciek w zachodniej części jeziora płynie poprzez stawy rybne, jeziora Głęboczek i Żółwino do rzeki Obry. W rejonie Lubikowa, na wschodnim brzegu, powstało kilka ośrodków wypoczynkowych, pole biwakowe, punkty gastronomii.
Nad jezioro prowadzą dwa szlaki.
Pieszy „zielony” zaczyna się w Bobowicku koło Międzyrzecza, ma 14,4 km długości. Biegnie przez Żółwin, Kuligowo i Stołuń, a następnie duktem wzdłuż brzegu jez. Czarnego do Lubikowa. Trasa rowerowa „czerwona” ma 55 km. Pierwszy etap wytyczono z Pszczewa do Policka, dalej biegnie leśną drogą do Żółwina i Kuligowa, następnie zaś do Kalska i Rokitna. Kolejne etapy to polna droga do Lubikowa, dalej jedziemy leśnym duktem między jeziorami Czarne, Białe i Stołuńskie do wsi Stołuń, a następnie drogą powiatową przez Szarcz do Pszczewa. Trasę można rozpocząć w dowolnym miejscu, np. w Żółwinie, Rokitnie lub w Lubikowie.
Tutaj bije duchowe serce diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Parafia w Rokitnie istniała już w XII wieku. Dynamiczny jej rozwój rozpoczął się w 1378, gdy weszła w skład dóbr pobliskiego cysterskiego klasztoru w Bledzewie. W 1677 opat Kazimierz Jan Opaliński założył tutaj prepozyturę. Właśnie wiek XVII rozpoczął niezwykłą „karierę” tego miejsca. O randze Rokitna świadczy choćby napis umieszczony na jednej z rycin z 1671 roku: „Chwało wzgórza Rokitniańskiego, porcie rozbitków morskich, nadziejo jedyna jej pozbawionych. Zajaśniało cudami i zatwierdzono w 1671 roku”. W Rokitnie zainstalowano najpierw siedmiu, później dziewięciu kapłanów z superiorem na czele. Wraz ze świątynią opat Opaliński przekazał rokitniańskiej filii nadania i przywileje na jej utrzymanie. Kluczowym momentem było przeniesienie z Bledzewa już wówczas słynnego za sprawę rozmaitych łask obrazu Matki Bożej. Narastający napływ pielgrzymów sprawił, że trzeba było rozbudować najpierw budynki plebanii, jako zaplecze dla przyjmowania wiernych, a następnie wybudować nowy kościół.
Świątynia w Rokitnie
Budowę koscioła położonego na niższym z rokitnieńskich rozpoczęto w 1742 r., a zakończono w 1762 r. Budowę zainicjował opat Józef Michał Gorczyński i miała to być architektoniczna oprawa szesnastowiecznego obrazu Matki Boskiej. Opierając się na opisie historyków sztuki, świątynia stroną prezbiterialną zwrócona na północ, jest murowana, trójnawowa o układzie halowym, z prezbiterium zakończonym trójbocznie, ujętym przez zakrystię i kaplicę, z emporami w drugiej kondygnacji oraz czterobocznymi wieżami po bokach południowego przęsła nawy.
Poznaj Polskiego Mastodonta
Leon Pinecki był jednym z najwybitniejszych zapaśników okresu międzywojennego. - Pochodził z naszej wsi - mówią z dumą mieszkańcy niewielkiego Stołunia w gm. Pszczew. W latach 20. minionego wieku zapaśnik był trzykrotnym mistrzem świata i pięciokrotnym mistrzem Europy. Miał ponad dwa metry wzrostu, ważył 130 kg, a jego ramiona miały rozpiętość 245 cm., dlatego prasa nadała mu przydomki ,,Polskiego Mastodonta’’ lub ,,Olbrzyma z Wielkopolski’’. We wsi znajdziemy poświęconą mu izbie pamięci.
Nocleg w sanktuarium
W Rokitnie można przenocować i to propozycja nie tylko dla pielgrzymkowych turystów. Za sprawą nastroju, ale także parku to miejsce, które pozwoli się oderwać od codzienności. Zaś na zachodnim skraju Jez. Lubikowskiego znajduje się Wieczernik - pierwsza stacja Kalwarii Rokitniańskiej. Ta droga krzyżowa ma ponad 4 kmdł.
POLSKA TOSKANIA - zobacz film i przewodnik interaktywny po lubuskiej krainie wina i wrażeń.
Poznaj z nami polską Toskanię! Zabierzemy Cię w podróż pięcioma szlakami: pasji, cierpliwości, spełnienia, dumy i tradycji.
