Powstała o niej książka. Poznaj niezwykłe dzieje ulicy św. Rocha w Białymstoku

Przed laty prosperowała tutaj fabryka włókiennicza. Mieszkali tutaj chociażby dziadek dr Ireny Białówny czy znany działacz społeczno-kulturalny i nauczyciel Michał Goławski. Dzisiaj przy ulicy św. Rocha wiele historycznych budynków już ma. Jej dzieje odtworzył Wiesław Wróbel, białostocki historyk.

Ulica św. Rocha w obecnym kształcie powstała w 1825 roku, gdy oddano do użytku szosę z Warszawy do Białegostoku. Dziś są to aleja Jana Pawła II, Zwycięstwa i ulica św. Rocha, którą odcięto w 1862 r. po uruchomieniu kolei warszawsko-petersburskiej - opowiada Wiesław Wróbel, autor książki "Świętego Rocha – historia jednej ulicy”. Na jej napisanie otrzymał stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Białegostoku dla twórców profesjonalnych.

Nazwę św. Rocha ulicy nadano w 1919 roku. Wzięła się ona stąd, gdyż tuż obok znajdowała się kaplica o tej samej nazwie ufundowana przez Jana Klemensa Branickiego w 1750 r., a wokół niej był cmentarz (parafię św. Rocha erygowano dopiero w 1925 r.). W okresie PRL-u ulicy patronował Manifest Lipcowy. Dopiero w 1990 roku po upadku komunizmu w Polsce - przywrócono nazwę ul. św. Rocha, która funkcjonuje do dzisiaj.

- Najwcześniejsze informacje na temat posesji wzdłuż ul. św. Rocha pochodzą z 1864 r. Wówczas istniała już większość późniejszych nieruchomości tworzących pierzeje ulicy, część z nich uległa później podziałowi na mniejsze części, co nastąpiło w kolejnych dekadach i trwało do II wojny światowej. Największe przekształcenia nastąpiły po II wojnie światowej, zwłaszcza po stronie parzystej ulicy, gdzie powstał szereg nowych budynków handlowo-usługowych, a cała ulica został dodatkowo przecięta ul. Bohaterów Monte Cassino - opowiada Wiesław Wróbel.