Fot. IPN Jedno z polskich miast. Zdjęcie inwigilowanych osób, robionych z ukrycia przez esbeków. Z upływem lat technika działania aparatu bezpieczeństwa zmieniała się - powszechny terror zastąpiły ściśle adresowane represje.
W roku 1950 w Koszalinie pracowało 640 ubeków. Pod swoim czujnym okiem mieli miasto i całe koszalińskie województwo.
Jednym z następstw reformy administracyjnej kraju z czerwca 1950 r. było utworzenie Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Koszalinie. Pod koniec roku zatrudniał 640 funkcjonariuszy i poszukiwał nowych, licząc przede wszystkim na absolwentów resortowych szkół i kursów. Do istniejących już wydziałów dodano Wydział X, którego zadaniem była „ochrona operacyjna PZPR”, co w praktyce sprowadziło się m.in. do przeprowadzenia czystek w partii komunistycznej.
Jednym z następstw reformy administracyjnej kraju z czerwca 1950 r. było utworzenie Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Koszalinie. Pod koniec roku zatrudniał 640 funkcjonariuszy i poszukiwał nowych, licząc przede wszystkim na absolwentów resortowych szkół i kursów. Do istniejących już wydziałów dodano Wydział X, którego zadaniem była „ochrona operacyjna PZPR”, co w praktyce sprowadziło się m.in. do przeprowadzenia czystek w partii komunistycznej.
W grudniu 1954 r. - pod wpływem sytuacji w Związku Sowieckim po śmierci Stalina oraz w kraju po ucieczce wysokiego rangą funkcjonariusza aparatu bezpieczeństwa Józefa Światły i ujawnieniu przez niego zbrodni resortu - dokonano reorganizacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego dzieląc je na dwa resorty: Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Zachowano strukturę lokalną, opartą na podziale administracyjnym.
Jeżeli chcesz przeczytać ten artykuł, wykup dostęp.
-
Prenumerata cyfrowa
Czytaj ten i wszystkie artykuły w ramach prenumeraty już od 3,69 zł dziennie.
już od
3,69 ZŁ /dzień