W Łucku - stolicy Wołynia
Łuck to ok. 200-tysięczne miasto w zachodniej Ukrainie. Z przejścia w Dorohusku (140 km) prowadzi tam szeroka, ale dziurawa droga, na której poboczu wymija się... furmanki - dosyć częsty widok w tej części Ukrainy.
Starówka w Łucku przypomina te z miast na wschodzie Polski np. z Lublina i Chełma, które jednak nie mogą się z nim równać - bowiem nad Łuckiem góruje monumentalny Zamek Lubarta - założyciela miasta nad rzeką Słuczą. Wizerunek Wieży Bramnej zamku został umieszczony na ukraińskim banknocie o nominale 200 hrywien (na tym samym banknocie na drugiej stronie jest portret poetki Łesi Ukrainki, której pomnik stoi na placu Teatralnym w Łucku, a jej nazwiskiem jest nazwany główny deptak miasta). W 1429 na zamku w Łucku odbył się trwający 13 tygodni zjazd monarchów europejskich. Byli na nim m.in. wielki książę litewski Witold, król Polski Władysław II Jagiełło, król niemiecki Zygmunt Luksemburski, król duński Eryk VII, wielki książę moskiewski Wasyl i wielki mistrz zakonu krzyżackiego Russdorff. Przedmiotem obrad była obrona przeciwko imperium tureckiemu i sprawa koronacji księcia Witolda (dlatego dziś każdy turysta może sobie zrobić zdjęcie „w koronie” u stóp zamku). W Łucku nie brak też śladów przynależności tego miasta do Polski. Oprócz kościołów np. katedry św. Apostołów Piotra i Pawła z XVI w. są nimi... krawężniki na ul. Katedralnej, na których zachowały się napisy „Zarząd Miejski m. Łucka”. Łuck to także stolica obwodu wołyńskiego, w którym podczas II wojny światowej doszło do rzezi Polaków przez oddziały UPA. Pamięć o dawnych polskich wsiach pozostała tylko na cmentarzach.
20 km na północny wschód od Łucka znajduje się wieś obecnie nosząca nazwę Hajowe, a w 1943 r. było to Przebraże. Przez pół roku (od lipca 1943 do stycznia 1944) oddziały polskiej samoobrony skutecznie broniły się przed atakami UPA. W 1945 r. Polacy zostali stamtąd wysiedleni.