Woda z Bałtyku dla króla Karola - z fantazją polskiego sportowca

Marzeniem wielu naszych rodaków po odrodzeniu Rzeczpospolitej była Polska „od morza do morza”. Od Bałtyckiego do Czarnego. Kiedy poszerzenie granic okazało się nierealne, pocieszano się, organizując wycieczki i turystyczne rajdy na tej trasie. Oczywiście, nie tą najkrótszą drogą przez Ukrainę, należącą do Związku Sowieckiego, odciętą od Europy nieprzyjaznym kordonem, lecz przez oficjalnie przyjazną nam Rumunię.

W pierwszych latach II RP trasę tę, prowadzącą rzekami, gdyż południowo-wschodnie tereny Polski należały do zlewni Morza Czarnego, pokonywano tratwami i łodziami. W 1924 roku popłynął tam w ten sposób młody Arkady Fiedler, czego owocem była jego pierwsza książka „Przez wiry i porohy Dniestru”. W połowie lat 20. ub. wieku do Europy dotarły kajaki wzorowane na kanadyjskich kanu i szybko zrobiły furorę. W 1927 roku Polacy zorganizowali pierwszy spływ kajakowy do Morza Czarnego, a w następnym roku - ogólnopolski spływ Wisłą do Bałtyku, którego trasa wiodła m.in. przez Włocławek, Toruń, Bydgoszcz i Grudziądz.

Dziennikarz i fotograf

W 1935 roku Liga Morska i Kolonialna postanowiła zorganizować trzeci „wielki” spływ kajakowy do Morza Czarnego. Zgłosiło się ponad 200 chętnych! Jego początek wyznaczono na 15 lipca w Kołomyi, malowniczo położonej miejscowości nad Prutem, ośrodku kultury huculskiej - miejscowych górali, na południowym wschodzie Polski. Plan zakładał spływ Prutem i Dunajem do Suliny, miejscowości w delcie Dunaju, w terminie 25-30 dni tak, by zdążyć do Konstancy na obchody rumuńskiego święta morza, przypadającego na 15 sierpnia. Powrót do Polski odbyć się miał koleją.