Za obrazę kniazia, chłop musiał oddać aż dwanaście baranów

Przywileje lokowania wsi na prawie wołoskim przysługiwały nie tylko panom, ale i kniaziom. Chłopi pracujący na ich ziemi, zobowiązani byli do wnoszenia corocznych wysokich opłat.

- My Panowie gorliccy dajemy z naszej szczególnej łaski i dopuszczamy przywilej wieczysty sołtysowi naszemu w Rychwałdzie zwanemu Klima wraz z jego prawowitymi spadkobiercami prawo sądzenia swoich kmieci według zasad sądu wyższego prawa niemieckiego. Kmieciom zaś dobrowolnie pozwalamy polować po polach i lasach i łapać zwierzynę - pisali Jan i Jakub Karwacjanie w przywileju osadzającym pasterzy wołoskich w Rychwałdzie (dzisiejsze Owczary - przyp. red.)

Za to, kmiecie mieli oddawać swoim panom jednego z 20 wieprzy w stadzie rocznie. Ci, co mieli bydło i owce, zobowiązani byli dawać pięć owiec lub baranów od każdej setki. Ponadto kmiecie z Rychwałdu płacili swoim panom na wyprawę wojenną po 6 groszy i po jednym serze wartości dwóch groszy.

Początki osadnictwa pasterskiego

Na początku XV w. na południową część ziemi bieckiej zaczęły napływać gromady Wołochów pędzących swoje stada. Zasiedlali oni niezamieszkałe, niezdatne do uprawy przy ówczesnej prymitywnej technice rolnej górskie tereny ówczesnego powiatu bieckiego, należące do Gładyszów i Karwacjanów. Kolonizacja na prawie wołoskim polegała na przyjmowaniu form prawnych i gospodarczych życia pasterskiego, wykształconych przez wołoskich pasterzy. Na terenie dzisiejszej ziemi gorlickiej powstało wtedy 10 wsi na prawie wołoskim: Uście Wołoskie w 1413 r., Bednarka królewska w 1420 r.,