Fot. Filip Kowalkowski Najstarszy z wciąż czynnych bydgoskich cmentarzy, Starofarny, dziś znajduje się praktycznie w centrum miasta, choć gdy go zakładano, dojście do niego z Bydgoszczy prowadziło polną drogą.
Mało kto zdaje sobie sprawę, że pod naszymi domami, ulicami i skwerami spoczywają w ziemi szczątki dawnych mieszkańców tych ziem.
Tych, którzy odeszli, grzebano dawniej w różny sposób i w różnych miejscach. Pierwsze stałe nekropolie na terenie Bydgoszczy pojawiły się wraz z budową kościołów w późnym średniowieczu. Zmarłych chowano w zależności od stanowiska i stopnia zamożności w kryptach kościoła bądź obok. Szczególnie wiele szczątków musiało pozostać przy ul. Bernardyńskiej: były tam cmentarze wokół kościołów św. Idziego i bernardyńskiego oraz klasztoru, a także w okolicach obecnego placu Teatralnego, gdzie znajdowały się nieistniejący klasztor karmelitów oraz kaplica szpitalna Ducha Św., na miejscu której wzniesiono kościół Klarysek.
Z dala od kościołów!
Cmentarze nowożytne, wyznaniowe, w Bydgoszczy pojawiły się dopiero po zajęciu miasta przez Prusy. W 1778 roku przy ówczesnej ulicy Promenada (dziś Jagiellońskiej), na wydzierżawionym pustym polu został założony cmentarz ewangelicki. Pierwsza nekropolia miejska dla katolików to cmentarz Starofarny. Jego teren poza ówczesnymi zabudowaniami miejskimi wytyczono w 1809 roku po zakupieniu przez władze miasta czterech morgów magdeburskich przy polnej drodze, wiodącej do wsi Czyżkówko, pomiędzy drogą a Kanałem Bydgoskim. Kiedy został przygotowany do pochówków, w 1811 roku pragmatyczne władze pruskie wydały zakaz grzebania zwłok zmarłych katolików w podziemiach kościołów i na terenach okalających świątynie.
Z dalszej części materiału dowiesz się:
- w jakich latach powstały obecne bydgoskie cmentarze
- jak rozrastały się cmentarze w Bydgoszczy
Jeżeli chcesz przeczytać ten artykuł, wykup dostęp.
-
Prenumerata cyfrowa
Czytaj ten i wszystkie artykuły w ramach prenumeraty już od 3,69 zł dziennie.
już od
3,69 ZŁ /dzień