Abonent chwilowo niedostępny, czyli telefony, które nie umierają

Trudno się pozbyć wspomnień, którymi wypełnione są nasze telefony: to zdjęcia, głosowe wiadomości. „Usunąć numer do zmarłego przyjaciela to jakby wykreślić go z pamięci!” - mówią nasi rozmówcy.

„W moim notesie jest ich coraz więcej, tych „umarłych” adresów i telefonów. Na kopercie listu ktoś nabazgrze „adresat nie mieszka pod wskazanym adresem”, w telefonie nieznany głos powie „abonent jest chwilowo nieosiągalny”. Nie wykreślam ich. No bo jak, tak sobie kogoś skreślić? Może kiedyś, gdy do nowego notesu będę przepisywał stare adresy i numery telefonów, już ich tam nie wpiszę. Zostaną w starym, na dnie szuflady” - pisał w książce „Abonent chwilowo nieosiągalny” ks. Adam Boniecki.

- Ma Pani w swoim telefonie numery do osób, które już nie żyją? - pytam Annę Dymną, aktorkę, założycielkę fundacji „Mimo Wszystko”. - O tym myślałam, idąc na pogrzeb Ani Szałapak - odpowiada Anna Dymna. - Te numery pomagają mi przypominać sobie o bliskich, przyjaciołach, znajomych. Szukając jakiegoś numeru, widzę nazwiska osób, których już nie ma i o nich myślę, o ludziach, których kocham, a którzy są daleko.

Jej wielcy mistrzowie już nie żyją. W telefonie ma litanię takich numerów: jest Gustaw Holoubek (1923-2008), Jurek Bińczycki (1937-1998), Ewa Lassek (1928-1990), Jurek Nowak (1923-2013), Jurek Jarocki (1929-2012).

- Cała moja teatralna rodzina. Jest rodzina teatralna, jest i ta prawdziwa. Mama i tata, brat, jest pierwszy mąż, poeta, pisarz , aktor Wiesław Dymny (1936-1978). Bardzo wiele mam osób, czekają na mnie przy ognisku niebieskim i smażą dla mnie kartofle, żebym miała co jeść, kiedy do nich dołączę - dodaje Anna Dymna.

Wspomina ks. Jana Twardowskiego (1915-2006), Wisię Szymborską (1923-2012), Czesława Miłosza (1911-2004). I choć już ich nie ma, to w jej głosie nie słyszę żalu, a radość, że mogła ich poznać, a teraz może wspominać. - Jak odchodzą, to brakuje ich jak oddechu, ale my jesteśmy tu po to, żeby ich wspominać, kochać, być im wdzięcznym do końca naszych dni - mówi. Anna Dymna wspomina też zmarłą kilkanaście dni temu Annę Szałapak (1952-2017), etnografa i piosenkarkę, symbol „Piwnicy pod Baranami”.