Marek Szołtysek. Ańfachowy weselizm. O wystawnym świętowaniu

Przepracowany dawny niewolnik czy chłop pańszczyźniany spełniał tylko swoje podstawowe funkcje życiowe i żył z dnia na dzień. A na jakie rozrywki było go stać?

Najczęściej były to tylko wesela, na które oszczędzał wiele lat. Najpewniej więc z powodu długich dziejów polskiej biedy, która wrosła w mentalność i kulturę, można się doszukiwać modnego ciągle dzisiaj weselnego wariowania. Nazwijmy go weselizmem.

Zajmijmy się najpierw świętowaniem w ogóle, o co zapytałem kiedyś we Francji: Dlaczego nie gustujecie w hucznym odprawianiu świąt czy w weselnych przyjęciach na sto czy więcej osób? Dostałem szybką i prostą odpowiedź: Po co nam święta czy wesela od wielkiego dzwonu, skoro my świętujemy co weekend, bo nas na to stać! I tu otrzymałem sugestię, która wyjaśniła mi natychmiast kilka polskich spraw. Dlatego uważam, że polska kultura z powodów dawnej biedy skupiła się na hucznych weselach i ten typ zachowań do dzisiaj nie zaniknął, ale jeszcze na naszych oczach przeniósł się na inne świętowania.

Dlatego Polacy zaczęli na wzór wesel obchodzić – Pierwsze Komunie Święte czy „osiemnastki” – co jest nawet nieco dziwne – bo polska kultura preferuje imieniny a nie urodziny. Takie paraweselne huczne świętowanie objawia się: kupowaniem ponad stan jedzenia, picia, ubrań, prezentów czy bogatej oprawy w ogólności. Słyszałem nawet, że niektórzy wynajmują limuzynę dowożącą dziecko na Komunię zaś na „osiemnastki” wybiera się ekskluzywne restauracje i zaprasza tłum gości? Takie pączkowanie weselnego stylu świętowania jest na rękę biznesowi weselnemu: zespołom muzycznym, didżejom, fotografom, stylistom, restauratorom…

A co na to śląska kultura? Wydaje się, że niestety ulega kulturze polskiej.