Marek Szołtysek: hiszpański krupniok, czyli o podobieństwach kultur

Jeżeli nawet jakiś Ślązok ma alergię na Warszawę czy kulturę środkowopolską, to jednak nie może zaprzeczyć naukowo potwierdzonemu faktowi, że kultura śląska i kultura polska są sobie najbliższe.

Owszem, w kulturze śląskiej jest wiele elementów kultury niemieckiej czy czeskiej, ale to nie zmienia istoty sprawy. Również na Śląsku, jako w typowym regionie pogranicza, można zauważyć pewne podobieństwa do innych europejskich kultur.

Dlatego dzisiaj spróbujmy uchwycić jakieś związki Śląska z Hiszpanią.

PO PIERWSZE. Hiszpanie prawie we wszystkich regionach mają – tak jak Ślązoki - słabość do krupnioków, które nazywają - morcilla. A robią je nie tylko na krupach, ale też dają do środka ryż, warzywa, orzeszki pinii, chlebowe grzanki albo kartofle.

PO DRUGIE. W poszczególnych regionach Hiszpanii ludzie komunikują się swoimi odrębnymi mowami, które na ogół mają status języka. A najbardziej znany jest język kataloński, andaluzyjski, churro w Walencji, euskanol w Baskonii czy castrapo w Galicji. To zaś, co my określamy językiem hiszpańskim, to w rzeczywistości jest językiem kastylijskim.

PO TRZECIE. Hiszpanie z różnych regionów – jedni bardziej drudzy mniej – mają tę podobną cechę do Ślązoków, że odczuwają swoją odrębność kulturową. Zdarzają się również postawy ekstremalne, jakie ujawniły się podczas niedawnego konfliktu o niepodległość w Katalonii. Zdarzają się też Ślązoki, którzy idą na całość i nie mają hamulców przed głoszeniem separatystycznych haseł o śląskiej narodowości czy nawet państwowości.

PO CZWARTE. Jak o Ślązoku mówią, że jest z Polski, to często podkreśla, że jest ze Śląska. Podobnie Hiszpan woli, by nie mówić, że jest z Hiszpanii, ale z Katalonii, Asturii czy Murcji.