Na msze można [FELIETON]

Dwie dekady temu poznałem Bartka Dobroczyńskiego, który już wtedy, bez tytułów naukowych, był legendą krakowskiej psychologii i kulturoznawstwa. Prowadziliśmy jakieś warsztaty dla maturzystów, maturzyści sobie poszli, zostaliśmy sami, gadali o muzyce i rytuałach tak długo aż nas portierka rytualnie wyprosiła. Dzisiaj znalazłem jego artykuł w styczniowych Wysokich Obcasach, na ten sam, co wtedy temat: o „opowiadaniu wciąż tej samej bajki”, potrzebie rytuałów, które dają nam poczucie bezpieczeństwa, niezależnie od światopoglądu czy wyznania.

Po raz kolejny rząd zamknął wszystko poza mszami świętymi. I po raz kolejny fejsbukowi znajomi (nawet głęboko wierzący dyrygent, maestro Marcin Nałęcz-Niesiołowski) są w tej kwestii poruszeni, czasem zniesmaczeni, zdenerwowani. Ale chyba jeszcze nie wk…..ni.

Za każdym razem tak samo - ręce opadają, następuje falka pełzającego oburzenia, że nic nie wolno, ale na mszę - proszę bardzo.