Tadeusz Płatek: Odwilż [FELIETON]
Tadeusz Płatek
To, co było białe, jest czarne. To, co nie żyło, dalej jest martwe, choć ma nadzieję obudzić się.
Ziemia przykleja się do stóp, jakby chciała choć na chwilę zerwać z miejscem, w którym się rozkładała i zmieszać z czymś nowym, zlepić z nieznanym. Idę na spacer, który jest niestabilny, namoknięty. Ptaki nie śpiewają jeszcze, ani nic nie pachnie, że tak powiem, wiosną.
Pozostało jeszcze 87% treści.
Jeżeli chcesz przeczytać ten artykuł, wykup dostęp.
-
Prenumerata cyfrowa
Czytaj ten i wszystkie artykuły w ramach prenumeraty już od 3,69 zł dziennie.
już od
3,69 ZŁ /dzień