Zakupy irracjonalne

Postanowiłem kupić młynek do kawy. Pragnąłem młynka zwykłego, niezawodnego, takiego, jaki kiedyś, za komuny mielił kawy nasze z Pewexu, od wdzięcznych pacjentów, kupowane na czarnym rynku. Kawy odświętne, stanowiące jedyny, zmysłowy kanał łączący nas z zachodem albo nawet z Afryką.

Pamiętam młynek u babci w Krynicy. Był żółto-czerwony i nikt go nigdy nie mył. Po co myć coś, co jest naznaczone najwyżej kilkugodzinną resztką i zaraz będzie nią wypełnione na nowo? Kolejna kawa, wtóry papieros zefir palony przy dzieciach, następny telefon stacjonarny do cioci Irenki stanowiły sens życia babci. No, może jeszcze pasjanse i kompulsywne malowanie ust.